Tam ilmihal Seadet-i Ebediyye - Huseyin Hilmi Isik - M. Siddik Gumus

fir olur. Fekat bu, kat’î, meydânda olan halâl ve harâmlar içindir. [Halâl, harâm
oldukları, Nass ile açık bildirilmiş olan yâhud açık Nass yok ise de, dört mezhebde
de sözbirliği ile bildirilenler içindir.] Zan olunanlar için değildir. Hanefî mezhebinde
mubâh olan çok şey vardır ki, Şâfi’î mezhebinde mubâh değildir. Bunun
aksi de vardır. Muhtâc olduğu şübheli olan birinin, fâizle para alması halâl olur demiyene,
açık bildirilen harâma halâl diyemiyene dil uzatılmaz. Sapık, gerici denilmez.
Halâl demesi için zorlanamaz. Onun haklı olması dahâ kuvvetlidir. Hattâ, haklı
olduğu meydândadır. Ona dil uzatanlar haksızdır ve tehlükelidir. Mevlânâ Abdülfettâh,
fâizsiz borc almak iyidir. Niçin fâiz ile alıyorlar demiş. Siz de, böyle söyleme,
Halâli inkâr mı ediyorsun? diyerek onu tekdîr etmişsiniz. Yavrum, bu sözünüz,
kat’î olan halâl için doğrudur. İhtiyâcı olanın, fâiz ile borc almasına halâl deseniz
bile, bunu yapmamak, yine dahâ iyi olur. Vera’ sâhibleri, ruhsat, izn verilen
şeyleri yapmamış, herkese, azîmet yolunu göstermişlerdir. Lâhor şehrindeki müftîler,
ihtiyâcı olana câiz olur demiş ise de, ihtiyâcdan ihtiyâca fark vardır. Her ihtiyâc,
özr sayılırsa, fâizin harâm olacağı yer kalmaz. Fâizin harâm edilmesi abes,
lüzûmsuz bir emr olur. Oruc, yemîn keffâreti niyyeti ile de, fakîrleri doyurmak için,
fâiz ile borc almak câiz değildir. Fakîr doyuramıyan, oruc tutar).
2 — Rehnde fâiz: Rehn vermek, ya’nî ipotek (hypotéque) etmek demek, bir
sebebden dolayı, birşeyi habs etmek, alıkoymak demekdir. İslâmiyyetde ise, ödenecek
mal karşılığı olarak, bir malı, alacaklıda veyâ başka âdil bir kimsede, emânet
bırakmak demekdir. Rehn ancak, mal borcu için verilir. Öldürmek, yemîn hakları,
işçinin iyi çalışması, müsâfirin hırsızlık etmemesi için rehn istenmez. Rehn zor
ile alınmaz. Rehn, akd ile, ya’nî îcâb ve kabûl ile, ya’nî sözleşme veyâ mektûblaşma
ile yapılır. Rehni verip, almaları, ya’nî malın teslîm olunması da lâzımdır.
Teslîm olunmadan önce, borclu rehni vermekden vazgeçebilir. Rehn bırakılan malın,
satılmağa elverişli olması şartdır. Dartı ile, hacm ile ölçülen herşey, altın, gümüş
eşyâ, para, rehn verilebilir. Ortak olan birşeydeki kendi payını rehn vermek
câiz değildir. Ağaçdaki meyveyi ağacsız olarak, tarladaki ekini tarlasız olarak
rehn vermek ve meyveli ağacı meyvesiz olarak, ekinli tarlayı ekinsiz rehn vermek
câiz değildir. Evi, eşyâsı ile de rehn vermek câizdir. Hayvân, üzüm şırası rehn verilir.
Alacaklı, rehnden vazgeçebilir. Borclu vazgeçemez. Rehn, borc ödeninceye
kadar habs olunur. Önce, borc ödenir. Sonra, rehn geri verilir. Borclu ölürse,
bunun vârisi, rehni satarak, parası ile borcu öder. Sonra, rehni alıp, müşterîye teslîm
eder. Geri kalan parası, başka alacaklılara verilir. Satış semeninin ödeme zemânı
gelince borclu, rehni satmak için, alacaklıyı veyâ başka bir âdil kimseyi vekîl
edip satdırır veyâ kendi satar. Semenden borcu ödeyip, sonra rehn kurtarılır.
Borclu, rehndeki malını, alacaklının izni olmadan satamaz. Satmak için, istiyemez.
Alacaklı, rehni alırken, bunu ileride satmağa kendisinin vekîl edilmesini şart edebilir.
Borclu bunu kabûl edince, sonra azl edemez. Borclu ölürse de, azl olmaz. Rehn
helâk olursa, kıymeti az ise, aradaki farkı borcludan ister. Rehn, alacaklının borcu
istemesine mâni’ olamaz. Malı olup da ödünc aldığını ödemezse, onu habs etdirmesine
de mâni’ olamaz.
Alacaklı, rehnin, borclunun mülkünden çıkmasına sebeb olamaz. Satamaz, kirâya
veremez. Rehni, ancak borclunun izni ile kullanabilir. İkisinden biri, ötekinin
izni ile, rehni başkasına âriyet verebilir. Sonra herbiri, onu yine rehn yapabilir.
Alacaklı, kendisindeki rehni, rehni veren borclusuna da âriyet verebilir. Saklamıyarak
veyâ kullanarak rehn helâk olursa, kıymetini öder. Bir kimsenin, rehnde
bulunan malı satın alması sahîhdir. Alacaklı, elindeki rehn malı müşterîye
vermiyebilir. Müşterî, borcun ödenerek, rehnin kurtarılmasına kadar bekler. Yâhud,
bey’i, mahkeme ile fesh etdirir.
Ödünc verirken, alacaklının rehnden istifâde etmesi için, izn verilmesi şart
edilirse, fâiz olur. Meselâ, hayvânı veyâ tarlayı, elbiseyi kullanması, sütünü içme-
– 853 –