Tam ilmihal Seadet-i Ebediyye - Huseyin Hilmi Isik - M. Siddik Gumus

5) Günâhı çokdur. Hastalık çekmekle günâhlarının afv edilmesini ister. Hadîs-i
şerîfde buyuruldu ki, (Sıtma hastalığı, insanın günâhlarının hepsini temizler. Dolu
dânesinde toz olmadığı gibi, sıtmalının günâhı kalmaz). Îsâ “aleyhisselâm” buyurdu
ki, (Hasta olup, musîbete, felâkete uğrayıp da, günâhları afv olacağı için sevinmiyen
kimse, âlim değildir). Mûsâ “aleyhisselâm”, bir hastayı görüp: (Yâ Rabbî!
Bu kuluna merhamet et!) dedikde, Allahü teâlâ: (Rahmetime kavuşması için,
gönderdiğim sebebler içerisinde bulunan bir kuluma, nasıl rahmet edeyim. Çünki,
onun günâhlarını, bu hastalıkla afv edeceğim. Cennetdeki derecesini, bununla
artdıracağım) buyurdu.
6) Sıhhatin hep yerinde olması, Allahü teâlâyı unutmağa, Ona ısyân etmeğe, harâm
işlemeğe sebeb olacağını düşünüp, hasta kalmağı ister. Allahü teâlâ, acıdığı
kullarını derd ile, hastalık ile, gafletden uyandırır. Nitekim, bir hadîs-i şerîfde buyuruldu
ki, (Mü’minlerde, üç şeyden biri bulunur: Kıllet ya’nî fakîrlik, ıllet ya’nî
hastalık, zillet, ya’nî i’tibârsızlık) ve buyurdu ki, (Allahü teâlâ buyurdu ki: Hastalık
benim kemendim, tuzağımdır ve fakîrlik zındânımdır. Buralara sevdiklerimi sokarım).
Sıhhat, günâh işlemeğe sebeb olur. Âfiyet hastalıkda olur. Alî “radıyallahü
anh”, bir kalabalığı eğlence içinde görüp sordukda, bugün bayramımızdır dediler.
Günâh işlemediğimiz günler de, bizim bayramımızdır buyurdu. Büyüklerden
biri, rast geldiği birine, nasılsın dedikde, âfiyetdeyim dedi. O da, âfiyetde olduğun,
günâh işlemediğin gündür. Günâh işlemekden dahâ tehlükeli hastalık yokdur
buyurdu. Fir’avnın, herkesin kendine tapınmasını istemesine sebeb, dört yüz sene
yaşamışdı. Bir kerre başı ağrımamış, ateşi olmamışdı. Bir kerre başı ağrısaydı,
o saygısızlık hâtırına gelmezdi. Bir kimse, hasta olup tevbe etmezse, Azrâîl “aleyhisselâm”
der ki, ey gâfil! Sana kaç def’a haberci gönderdim. Aklını başına toplamadın.
Büyükler buyurur ki, mü’mine kırk gün içinde, her hâlde üzüntü veyâ hastalık
veyâ korku yâhud malına ziyân gelir. Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem”,
bir hanımı nikâh ile alacakdı. Bu kadın hiç hasta olmamışdır diye medh etdiler. Almakdan
vaz geçdi. Birgün baş ağrısını söyliyordu. Bir köylü: Baş ağrısı nasıl olur?
Benim başım hiç ağrımadı deyince, (Benden uzak ol! Cehennemlik görmek istiyen,
buna baksın) buyurdu. Âişe “radıyallahü anhâ”, şehîdlerin derecesine yükselen
olur mu? deyince: (Hergün yirmi kerre ölümü düşünen kimse, şehîdlerin derecesini
bulur) buyurmuşdu. Şübhesiz, hastalar, ölümü çok hâtırlar. İşte, bu altı sebebden
dolayı, ba’zıları ilâc kullanmamışdır.
Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem”, bu sebeblere muhtâc olmadığı için ilâc
kullanırdı.
(Dürr-ül-muhtâr)da ve bunu açıklıyan (İbni Âbidîn)de (Sular) kısmı sonunda
buyuruyor ki: (Harâm olan şeylerin ilâc olarak içilmesi, bunun hastaya iyi geleceği
bilinirse ve halâl olan ilâc bulunmazsa, câiz olur. (Buhârî)deki hadîs-i şerîfde,
(Allahü teâlâ, harâm olan şeylerde, size şifâ yaratmamışdır) buyurulmuşdur. Bunun
ma’nâsı, şifâsı olduğu tecribe edilen harâm maddeler, ilâc için halâl olur, demekdir.
Nitekim, susuzlukdan ölecek kimseye, ölümden kurtaracak kadar şerâb
içmek halâl olur. Harâm olan şeyde, şifâ bulunması, mütehassıs olan müslimân bir
doktorun söylemesi ile anlaşılır. Yalnız, domuz eti ve yağı, şifâsı bulunsa da, ilâc
olarak da kullanılmaz). Muhammed Zerkânî “rahmetullahi teâlâ aleyh”, (Mevâhib-i
ledünniyye) şerhi, sekizinci maksadda diyor ki, (Hadîs-i şerîfde, tedâvî olunuz
buyuruldu. Bu hadîs-i şerîfe göre, ölüme veyâ bir farzı terk etmeğe mâni’ olacak
tedâvî ve kalb hastalıklarının tedâvîsi farzdır. Başka hastalıkların tedâvîsi sünnetdir.)
(Tâtârhâniyye)de diyor ki, (Başka çâre olmayınca, ölümden kurtulmak için ameliyyât
olmak câizdir.)
Son söz olarak deriz ki, hastalık sebeblerinden kaçınmak, tevekküle mâni’ de-
– 695 –