Tam ilmihal Seadet-i Ebediyye - Huseyin Hilmi Isik - M. Siddik Gumus

lâ, hastahânede yalnız kadın hastalara bakar. Kadın ölüsünü yıkar. Süt annelik, ebelik,
kızlara hocalık yapar.] Hâkim, bunları da zevcine ödetir. Talâk iddeti zemânında,
nafaka sâkıt olmaz. Kadının iddet zemânı bitince, nafaka kesilir.)
[Zarûret olmadan boşayarak evini barkını, yuvayı yıkmak, huzûru, se’âdeti kaçırmak
ve boşadığı kadına mehr parasını ödemek, bir erkek için kolay şey değildir.
Kadın, zevcine yemek hâzırlıyarak, çamaşırını yıkayarak, yırtıklarını dikerek, çocuklara
din ve ahlâk bilgisi vererek, zevcinin râhat ve mes’ûd yaşamasını sağlar. Tatlı
sözleri ile zevcini neşelendirir. Zevcesini boşayan erkek, bu ni’metlerden mahrûm
kalır. Çünki, boşama âdeti olana kimse kızını vermez. Boşanılan kadının nafakasını
vermek, babasına, babası yoksa, zengin akrabâsına farz olur. Zengin akrabâsı yoksa,
islâmiyyete tâbi’ olan kadına, Beyt-ül-mâlın, ya’nî hükûmetin ma’âş vermesi lâzım
olur. İslâmiyyetin bu emri yapılmazsa, kadın çalışıp kazanmağa mecbûr olur.
Görülüyor ki, islâm dîninde, kadın değil, erkek acınacak hâldedir. Kız olsun, dul olsun,
evli olmıyan fakîr kadına babası bakmağa mecbûrdur. Bakmazsa habs olunur.
Babası yoksa veyâ fakîrse, zengin akrabâsı bakacakdır. Bunlar da yoksa, devlet ma’âş
bağlıyacakdır. Müslimân kadının çalışıp kazanmağa hiç ihtiyâcı yokdur. İslâm dîni,
kadının bütün ihtiyâclarını erkeğin sırtına yüklemişdir. Erkeğin bu ağır yüküne
karşılık, mîrâsın hepsinin yalnız erkeğe verilmesi lâzım iken, Allahü teâlâ, kadınlara
burada da ihsânda bulunarak, erkek kardeşlerinin yarısı kadar da mîrâs almalarını
emr buyurmuşdur. 1029. cu sahîfeye bakınız! Zevc, zevcesini, evin içinde veyâ
dışında çalışmağa zorlayamaz. Kadın arzû ederse ve zevci izn verirse, erkek bulunmıyan
yerlerde, mestûre olarak çalışması câiz ise de, kazandığı kendi mülkü olur.
Hiç kimse, bunları ve mîrâsdan eline geçeni, kadından zorla alamaz. Kendisinin ve
çocukların ve evin herhangi bir ihtiyâcına sarf etmesi için zorlanamaz. Bunların hepsini
zevcin alıp getirmesi farzdır. Şimdi, komünist memleketlerde, kadın da, erkeklerle
birlikde, buğaz tokluğuna, hayvanlar gibi, en ağır işlerde zorla çalışdırılıyor.
Hür dünyâ dedikleri hıristiyan memleketlerde ve islâm ülkeleri denilen arab memleketlerinde,
(Hayât müşterekdir) denilerek, kadınlar da, fabrikalarda, tarlalarda,
ticâretde, erkekler gibi çalışıyorlar. Çoğunun evlendiklerine pişmân oldukları,
mahkemelerin boşanma da’vâları ile dolu olduğu, günlük gazetelerde sık sık görülmekdedir.
Kadınlar, islâm dîninin kendilerine verdiği kıymeti, râhatı, huzûru, hürriyyeti
ve boşanma hakkına mâlik olduklarını bilmiş olsalar, bütün dünyâ kadınları,
hemen müslimân olurlar ve islâmiyyetin her memlekete yayılması için çalışırlar.
Fekat, ne yazık ki, bu hakîkatleri anlıyamıyorlar. Allahü teâlâ, bütün insanlara, islâm
dîninin ışıklı yolunu, doğru olarak öğrenmek nasîb eylesin!]
(Bahr-ür-râık)da diyor ki, (Zevcin, zevcesine nafakayı temlîk etmesi farzdır. Zevcenin
aldığı nafaka, mülkü olur. Bunu satabilir. Hediyye ve sadaka verebilir. Zengin
olan zevc nafaka vermezse, hâkim bunun malını satıp nafakayı verir. Evini satmaz.
Açıkda malı yoksa, bunu habs eder. Kisve, senede iki dır’ ve iki himâr ve iki
milhafedir. Milhafe, kadının sokağa çıkarken giydiği bir şeydir. [Şimdi buna ferâce,
saya, manto deniyor.] Bunların biri yazlık, biri kışlıkdır. Şimdi, bunlara iç donu,
cübbe [kalın manto], yatak, yorgan da ilâve etmek lâzımdır. Kış mevsiminde,
dır’ yünden, manto ve himâr ipekden olur. [Himâr, baş örtüsüdür.] Ayakkabı, mest
sokağa çıkmak için olduklarından, nafakaya dâhil edilmemişdir. Fekat, zemânın
ve memleketin âdetine göre dâhil edilirler. Dır’ göğsü açılabilen uzun gömlekdir.
Kamîs, omuzu açılabilen uzun gömlek [ya’nî antâri]dir. Memleketin âdetine göre,
kadına lâzım olan gıdâ, elbise ve ev eşyâsının hepsi nafakaya dâhil olur. Zevcin
bunları getirmesi lâzımdır. Lâzım olduğu zemân getirmezse veyâ hıyânet ederse,
zevce, zevcinin parası ile kendi satın alıp getirir. Yâhud, vekîl tutar. Bu vekîl
satın alır. Lâzım olan şeylerin kadında bulunması, bunların nafakadan düşmesine
sebeb olmaz. Kadın kendi malını kullanmağa zorlanamaz. Kullanırsa, zevc bunların
parasını zevcesine öder. Herşeyi erkeğin getirmesi lâzımdır. Kadını çalışıp ka-
– 589 –