26.03.2015 Views

UNIVERSIDADE DE SANTIAGO DE COMPOSTELA FACULDADE ...

UNIVERSIDADE DE SANTIAGO DE COMPOSTELA FACULDADE ...

UNIVERSIDADE DE SANTIAGO DE COMPOSTELA FACULDADE ...

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

um coração que ama: “– Pro tamén debe pensar,/ que unha canción que se escoita,/ si ao<br />

libro se for levar,// é un aza de volvoreta,/ que caíu nisa prisión/ pra eternizar súa beleza.//<br />

O curazón é un vidro,/ meu ben,/ pra as azas de volvoreta/ do teu querer.” (García, 1977:<br />

101). Em De noite en Copacabana, García Rodríguez também canta os amores, desta vez<br />

“amores saudosos”, que sente uma moça – uma moça com “Ollos de sereia”, “ollos sereos,/<br />

lumiosos e craros” – pelo autor, tendo como ambientação a “praia bonita de Copacabana”.<br />

Em nota de rodapé, García Rodríguez define Copacabana como: “Bairro ou rueiro perto do<br />

Río. Chégase por un buraco aberto no monte. Tén bonita praia. Tamén tén eirexa de Nosa<br />

Señora, craro é, de Copacabana” (García, 1977: 113) 633 . O autor versifica a sua visão<br />

panorâmica da cidade do Rio de Janeiro no poema Bahía de Guanabara. Nele diz que<br />

“Guanabara é/ bonita bahía./ Tén ondas azúes,/ coma os ollos craros/ dunha moza minha” e<br />

que, da distância, a cidade do Rio, que o encanta – “Eu adoro Río” –, “semella un anceio/<br />

de muller preñada,/ que soña cos tempos,/ ha pouco pasados, de estar namorada.” (García,<br />

1977: 128). Dessa cidade diferencia três partes: a de “co aquilas casas/ de moitos andares”,<br />

a de “casas baixas,/ onde dín que moran/ os das caixas altas” e a “dos morros no bico,/ as<br />

casas máis altas/ dos caixiñas baixas,/ que soñan que trunfe,/ súa Escola de Samba...”<br />

(García, 1977: 128-29) 634 .<br />

Os personagens cariocas, ou associados ao Rio, contemporâneos ao autor e<br />

convertidos em conteúdo para os poemas de Brasil, historia, xente e samba-canción são<br />

Lilác, Cacilda Becquer, uma “garotiña” do Show de Carlos Machado, Lurdes Monteiro,<br />

Zaquia Jorge, Pierre Balmain e o “Profeta de Niteroi [Niterói]”. Lilác, referente do poema<br />

homônimo, é uma namorada do autor, a quem ele lhe comunica que ele gostaria de que o<br />

amor entre eles morresse “Coma os brinquedos velhos,/ no faiado esquecidos” ou “coma<br />

humildes violetas mouras,/ de Petrópolis,/ con rosas remexidas”, para ser substituído por<br />

“outros brinquedos de fantasía,/ de ilusión ou de carne” que “samban” “antre as flores<br />

esprendentes”. E conclui: “Lilác, boneca de fantasía,/ eu quixera que o noso amor/ morrese<br />

633 Eis o poema De noite em Copacabana: “Nista noite,/ calada e bonita,/ teus ollos me miran/ e ieu, ¡ai<br />

coitado!,/ pois me firen/ de amores saudosos,/ quixera pechalos.// Eu quero deixalos,/ pechados e cegos,/ a<br />

forza de bicos,/ teus ollos sereos,/ lumiosos e craros.// Ollos de sereia,/ morta de soidades,/ riba das areas,/ da<br />

praia bonita/ de Copacabana...// Daquela soidade/ que chega e non fire,/ nin doi nin fai mal,/ que é coma un<br />

vóo,/ dos arredores, nun día de vran.// Ou é coma a sombra/ dun ramo de rosas,/ que en noite de lúa,/ humilde<br />

se apousa,/ nas pedras do chan.” (García, 1977: 113-14).<br />

634 García Rodríguez (1977: 128-29) esclarece, em nota de rodapé, que os andares “‘Son os que lle chaman no<br />

castelán pisos’, os das caixas altas ‘Son os ricos’ e as escola[s] de samba ‘son as comparsas que desfilan no<br />

Entroido carioca’”.<br />

864

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!