Wörterbuch der Westmünsterländischen Mundart - Kreis Borken

uut-ääten, -etten (ganz) aufessen, leeressen. den Teller schoone
uut-ääten. → af-, up-ääten
uut-aomen, -äömen, -öimen ausatmen
uut-arbäiden herausarbeiten, -holen. ne Figuur uut-arbäiden
(schnitzen). → Dracht 1, Liew, uutwarken
uut-ästen Äste u. Zweige herausschneiden. → uut-töögen
uutbää(de)n zu Ende beten
uutbaakenen (Vr, Sü, Ge, Rae) abgrenzen, abstecken. → afbaakenen
uutbäätern, -bettern 1. ausbessern; reparieren. de Erpelkörwe
uutbäätern. den Schledden uutbäätern. 2. besser werden. Daor is
dat met de Tied uutebäätert.
uutbabbeln, -bäbbeln ausplaudern; kindisch sprechen
uutbacken ausbacken, fertig backen. → afbacken
uutbäiern ausläuten, durch Läuten ankündigen. dat Tien-ührken
uutbäiern
uutbäiteln, -bäideln ausmeißeln, mit dem Meißel aushöhlen. dat
Footgatt uutbäiteln (den Holzschuh aushöhlen). dat Spundlock
uutbäideln (das Zapfloch am Faß)
uutbäörde(l)n Kanten beschneiden, biegen (z.B. am
Holzschuheinstieg). → afbäördeln, Bäördemess
uutbasten, -bassen herausbersten
uutbetahlen ausbezahlen; auszahlen, entlohnen. den Lohn
uutbetahlen. Meerstied betahlt sik sowat nich uut (Meistens lohnt
es sich nicht). He häff em richtig uutbetahlt („Er hat es ihm
heimgezahlt”, hat ihn bestraft, wie er es verdiente). → uutlöhnen
uutbicken herausklopfen
uutbielen heraushacken mit dem Beil. → afbielen
uutbieten ausbeißen. Man moch sik de Tande uutbieten.
uutblaosen ausblasen. de Käärßte uutblaosen. Äier uutblaosen. →
uutpuusten
uutblecken, -blöcken ausschimpfen. → Scheerenschlieper, uutmaaken
uutbleeken ausbleichen, verschießen
uutbliewen, -ben ausbleiben; nicht eintreffen. Den Besöök bliff
uut (kommt nicht). Dat bliff nich uut (Das muß so kommen, ist
nicht zu vermeiden). Den Krakeel konn nich uutbliewen. Wat’n
Uutbliewen (Was für eine Trödelei, was dauert das lange). He is
uutblewwen (Er ist gestorben).
uutblöien verblühen. → af-, verblöien
uutbloo(de)n ausbluten. Dat Schwien moch uutblooden (mußte
abgehangen sein). Dat Kleed blödd uut (färbt aus). → afblooden
uutblöökern ausräuchern. → uutröökern, uutschmöllen
uutbohrn ausbohren, herausbohren. → Lääpelbohr
uutbölken herausbrüllen, -schreien
uutbomben ausbomben. Sien Huus was uutgebombt.
uutbosseln, -bösseln ausbürsten
uutbossen ausscharren, -kratzen, herauswühlen, -roden. Erpel
uutbossen. → Stüüwe, uutmaken
uutbouen 1. auspflügen, ausroden, herausholen. de leste Foore
uutbouen. Erpel uutbouen (Kartoffeln ernten). Stubben uutbouen
(Stümpfe herausschlagen). → greepen, lossbouen, -stääken,
uutmaaken, Wende. 2. aus-, umbauen. den Balken uutbouen (das Dach
ausbauen). ne Wegg uutbouen
uutbrääken, -brecken 1. ausbrechen. De Büllekes wann’ uutbrocken.
→ döörbrääken. 2. erbrechen
Uutbrääker(t), -brecker(t) m. Ausbrecher (bes. Jungvieh).
→ Döör-, Uutgänger, Wegglööper