Wörterbuch der Westmünsterländischen Mundart - Kreis Borken

uutschweern Geschwüre od. Eiterpickel bilden; eitern. Dat schweert
di noch an’n Nacken uut (Das wird dir noch leid tun). → naobullen,
upstooten
uutschweeten ausschwitzen. Man kann’t nich uutschweeten! (wenn man
z.B. zur unpassenden Zeit zur Toilette muß).
uutsehn aussehen. He süht uut as ‘n Farken (sehr schmutzig). Dat
süht nao nix uut (Das sieht unschön aus). He süht dummer uut as he
is. Wo süht dat dann bi di uut? (Wie geht es dir). So sühs du uut!
(Das könnte dir so passen). → Brood, Kuckuck, leggen, schlimm,
schmeerig, Staot, Tehringe, Trooni, Uule
uutsetten 1. hinaussetzen, -stellen. Bloomen uutsetten (ins Freie
pflanzen). de Melk uutsetten (zum Säuern aussetzen). 2. in der
Wendg. wat uutsetten (an) (etw. aussetzen, kritisieren). De häff
an alls wat uut te setten!
uutsewwen aussieben
Uutsich(t) f. 1. Aussicht, Rundblick. Wat ne heerlike Uutsicht! 2.
Erwartung. Is de wat in Uutsicht? (Ist da etw. zu erwarten).
uutsijen durchsieben, -seihen. Melk uutsijen (durch ein Tuch über
dem Sieb). → döörsijen
uutsingen zu Ende singen
uutsinnen, sik sich ausdenken
uutsitten aussitzen, beharrlich sein
uutsööken aussuchen; wählen
uutspachteln ausspachteln. olle Mööbel uutspachteln
uutspannen 1. Pferde aus dem Gespann nehmen. Bi’t Uutspannen kamm
‘t Gebitt dr’uut (wurde das Zaumzeug abgenommen). → afspannen,
uutschirrn, uutstöcken. 2. dehnen, strecken. dat Leer uutspannen.
→ uutrecken. 3. ausspannen, sich erholen. Lao we lück uutspannen!
Uutspannwäärdschup, -schop f. Gasthaus mit Ausspann für Pferde,
Wirtshaus für Kirchgänger. → Angaonshuus
uutspektaakeln ausschimpfen. → uutmuulen
uutspekuleern, -spickeleern auskundschaften
uutspijen ausspucken. → Mund
uutspioneern, -spiggeneern ausspionieren, auskundschaften
uutsplentern verschütten, verkleckern
uutspöllen ausspielen. Kaarten uutspöllen. → upspöllen
uutspöölen ausspülen. Ääben de Emmers uutspöölen! → up-, uutwasken
uutspoorn aussparen; einsparen. Daor häbb wi ‘n Timmermann a’
uutespoort (Da haben wir den Schreiner gespart). → bespoorn
uutsprääken, -sprecken aussprechen
Uutspraoke f. 1. Aussprache. ne düüdlike Uutspraoke. → fucht. 2.
Auseinandersetzung; Meinungsaustausch
uutspree(de)n ausbreiten. dat Tüüg uutspreeden up de Bleeke
uutsprengen durch Sprengen ausmerzen. den Haorworm uutsprengen. →
uutbraanen
uutspringen herausspringen
uutsprocken (Bo) entästen. → uutschnöien, uut-töögen
uutsprützen ausspritzen, in der Wendg. Ik sall di de Aorne
uutsprützen! (werde dir die Meinung sagen).
uutspruuten (Wes, Ot, St, Sü, Ge, Rae, Rh) sprießen, ausschlagen,
austreiben. Dat Moos sprutt uut. De Bööme bünt all an’t
Uutspruuten. → uutloopen, uutwassen
uutspunden, -spunnen aushöhlen (von Baumstämmen). Uutgespundte
Bööme wodden bruukt as Backtrogg of Farkensump. → uuthöllen,
uutstemmen